“De schuldhulpmedewerker van de gemeente was echt een topmens!”

Marjolijn (52) werkte 20 uur per week als zweminstructeur. Ze maakte wel 40 uur en kreeg die uren ook uitbetaald. Ze kon niet lezen en schrijven, maar dat kon ze goed omzeilen. Maar in 2014 ging het mis. “In 2014 scheidde ik van mijn man. Kort daarna werd ik geopereerd. De operatie mislukte en mijn benen raakten verlamd.” Marjolijn herstelt niet helemaal en belandt in de ziektewet. “Ik kreeg nog maar 70 procent uitbetaald. En op basis van mijn 20 officiële uren, in plaats van de 40 uur die ik werkte.” Vervolgens wordt Marjolijn voor 48 procent afgekeurd. Omdat er geen passend werk voor haar te vinden is, wordt ze ontslagen.

Met pijn en moeite werkt Marjolijn aan haar herstel, maar verder heeft ze nergens fut voor. “Ik raakte diep in de problemen. Ik opende geen post meer en deurwaarders kwamen en gingen. Ik deed de deur niet open. Tot ik uit mijn huurhuis gezet dreigde te worden. Toen heb ik aan de bel getrokken en kwam ik in de schuldsanering. De schuldhulpmedewerker van de gemeente was echt een topmens!” In vijf jaar komt ze van haar schulden af. Onder beschermingsbewind en met een beperkt weekbudget. Inmiddels kan ze weer lopen, leert ze lezen en schrijven en pakt ze activiteiten op. “Ik ben zo blij dat het toch nog goed gekomen is!” 

De naam en de foto van Marjolijn zijn niet echt. Het verhaal wel. Zo respecteren wij de privacy.